Tematem opracowania jest przebudowa wnętrz działającej Przychodni Zdrowia w Karczewie przy ul. Otwockiej i zagospodarowanie jej części na Centrum Integracji Sensorycznej dla dzieci.
Jest to studium wnętrza użyteczności publicznej będący podstawą do uzyskania stopnia licencjata sztuki na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Praca powstała pod kierunkiem dr hab. Beaty Dobryjanowicz.
1. PODSTAWA OPRACOWANIA
Projekt został opracowany na podstawie:
- inwentaryzacji własnej
- dokumentacji fotograficznej
- dokumentacji technicznej stanu istniejącego budynku Przychodni Zdrowia w Karczewie wykonanej w 03.2012 roku przez Przedsiębiorstwo Projektowania i Realizacji Inwestycji „BIPRO-BUMAR” na zamówienie inwestora- Gminy Karczew
2. ZAŁOŻENIA PROJEKTOWE
Projekt zakłada powstanie Centrum Integracji Sensorycznej dla dzieci. Centrum ma na celu stworzenie miejsca fachowej konsultacji ze specjalistami w zakresie SI, psychologii i psychiatrii, diagnozy oraz terapii w szerokim zakresie zaburzeń procesów integracji zmysłów takich jak: niewłaściwe reakcje na bodźce dotykowe, za niski lub za wysoki poziom aktywności, zaburzenia koordynacji ruchowej, opóźnienia w rozwoju mowy, trudności w uczeniu się i nawiązywaniu relacji w grupie, nadwrażliwość, niedowrażliwość itd.
Motywem podjęcia tematu pracy jest rosnący problem zaburzeń rozwoju integracji sensorycznej wśród dzieci i coraz większe zapotrzebowanie na placówki leczące zaburzenia w tej dziedzinie oraz zwiększające świadomość opiekunów i wychowawców dzieci, na potrzebę poprawnego ćwiczenia zmysłów już od momentu urodzenia dziecka.
3. ZASTOSOWANE ROZWIĄZANIA KOMPOZYCYJNE I UŻYTE ŚRODKI PLASTYCZNE
Projekt zakłada podział lokalu na 3 zasadnicze funkcje:
-poczekalni oraz przestrzeni integracji i wspólnego spędzania czasu dzieci oraz ich opiekunów (korytarz oraz poczekalnia)
- konsultacji ze specjalistami, diagnozy i skierowania pacjenta na konkretną terapię ( gabinet psychologa oraz gabinet lekarski)
- terapii i rozwoju w zakresie integracji sensorycznej ( sala fizjoterapii i 6 następujących po sobie sal terapeutycznych)
6 sal terapeutycznych tworzy swego rodzaju „labirynt” ,przez który dziecko lub grupa dzieci przechodząc ćwiczy różne zmysły.
W celu jak największego wsparcia funkcji budynku zakłada się użycie różnorodnych materiałów wykończeniowych oraz wyposażenia wnętrz. Jednak zarówno użyte kolory jak i faktury nawiązują do struktur naturalnych i barw obecnych w przyrodzie (piasek, woda, ziemia, trawa, skały, drewno). Przeważają barwy błękitu, szarości, beżu, naturalnej zieleni, niebieskiego, delikatnego różu itp. Zakłada się użycie materiałów naturalnych takich jak: drewno, len, juta, muszle, wełna.
Takie rozwiązanie wspomaga odprężenie, relaksację, skupienie uwagi dziecka na wykonywanych ćwiczeniach oraz jego identyfikację ze światem natury, przyrody.
Kolory jaskrawe i o głębokim nasyceniu występują w zabawkach i przedmiotach używanych do ćwiczeń zmysłu wzroku, np. barwne projekcje w sali wizualnej, kolorowe woreczki wypełnione granulatem, świecące w różnych kolorach kule led itp., lecz ich zbyt obszerne użycie w wykończeniu wnętrza spowodowałoby rozproszenie, pobudzenie i prze bodźcowanie dzieci .
STAN ISTNIEJĄCY - 1 PIĘTRO
1.Poczekalnia - pomieszczenie wspólne dla dzieci i opiekunów
Pomieszczenie przeznaczone dla opiekunów oczekujących na dzieci - biorących udział w terapii sensorycznej lub konsultacji lekarskiej.
IDENTYFIKACJA WIZUALNA
W holu Centrum Integracji Sensorycznej znajduje się tablica informacyjna z oznaczeniami barw przypisanymi konkretnym salom kliniki:
- błękitny- gabinet lekarski
- różowy- gabinet psychologa
- morski- sala fizjoterapii
- szary - szatnia
- świecąca taśma led (biegnąca na suficie przez 6 sal terapeutycznych)
- kolor jasno zielony- sala plastyczna( można z niej korzystać jako ostatni etap 6 sal zajęciowych lub na oddzielnych zajęciach plastycznych)
Na drewnianej ściance sensorycznej znajdują się przesuwane klocki w kolorach sal- oraz wychodzą z niej linie prowadzące do konkretnych pomieszczeń.
2.Sala relaksu
Sala zajęć relaksacyjnych służy odprężeniu układu mięśniowego, nerwowego i psychiki, a także wyciszeniu nagromadzonych emocji. Jest to szczególnie istotne dla dzieci, które rozpoczynają zajęcia np. po zajęciach szkolnych, czy zabawie z rówieśnikami. Dla uzyskania dogodnej pozycji relaksacyjnej w sali zastosowano hamaki, pufy oraz miękką wykładzinę.
3. Sala wizualna
Sala wizualna jest miejscem pracy nad zmysłem wzroku, słuchu i dotyku oraz wspomaga relaksację uczestników terapii. Wyświetlane przez projektor na wszystkich ścianach sali obrazy, w zależności od tematu projekcji wspomagają ćwiczenia analizy barw oraz mięśni oczu( przenoszenie wzroku z obrazu bliskiego na daleki, rozpoznawanie kształtów, ocena perspektywy oraz głębi przestrzennej.) Muzyka lub dźwięki pomagają w ćwiczeniu słuchu, a użyte w sali różnorodne tkaniny pobudzają zmysł dotyku. 4 duże poduszki zajmujące podłogę pomieszczenia - wypełnione styropianowym granulatem stymulują ćwiczenie równowagi.
4.Sala ruchu
Sala ruchu jest przestrzenią ćwiczenia zmysłu równowagi, dotyku oraz zręczności ruchowej, ale także zmysłu słuchu oraz wzroku.
Podwieszone pod sufitem i obciążone na dole rozciągliwe tkaniny umożliwiają ich poruszanie przez dzieci, obracanie oraz przechodzenie między nimi. Terapię można uzupełnić poprzez nagrane dźwięki np. szumu fal morza czy muzykę, a święcące podwieszone lampki czy dzwoneczki umożliwiają stworzenie sensorycznego spektaklu, poprzez który uczestniczące w nim dzieci rozwijają swoją wyobraźnię oraz angażują jednocześnie wiele ośrodków mózgu.
5. Sala zapachów
Sala zapachu jest miejscem stymulacji przez dzieci ich zmysłu powonienia. Jest on bardzo ważny w okresie dzieciństwa, gdyż otaczający dziecko „świat zapachów” jest mu bliski i znany już w okresie życia wewnątrzłonowego i pomaga mu w zidentyfikowaniu się z matką oraz najbliższym otoczeniem po urodzeniu.
Pobudzenia powstałe w receptorach zmysłu powonienia docierają do miejsc w mózgu kierujących popędami, emocjami i pamięcią, a także do miejsc wywołujących bodźce smakowe lub reakcje ruchowe.
Zmysł powonienia dostarcza dziecku wiedzę o otaczającym go świecie, a właściwości przedmiotów poznaje on przez połączenie zmysłu dotyku, słuchu i powonienia.
Mimo przodowania zmysłu słuchu i wzroku w późniejszym wieku - dzieci z problemami rozwojowymi długo próbują poznać przedmioty poprzez ich dotykanie oraz wąchanie, gdyż te zmysły pełniły główną rolę w początkowym okresie ich życia.
Umocowane w drewnianej ściance fiolki z różnorodnymi zapachami oraz ukryte w tkaninach podwieszonych pod sufitem pachnące granulki - pozwolą dzieciom na poznawanie różnych zapachów i ich identyfikację z konkretnymi obiektami
6. Sala muzyczna
Sala muzyczna służy ćwiczeniom na rozróżnianie bodźców słuchowych i stymulację zmysłu słuchu.
Słuch dziecka rozwija się i dojrzewa jeszcze przed urodzeniem. Docierające do dziecka dźwięki, mimo iż nie może uświadomić sobie odbieranych informacji słuchowych, zaczynają kształtować rozwój jego ośrodków mowy w mózgu. Szczególnie ważną rolę odgrywa bicie serca, głos matki lub powtarzająca się muzyka i dźwięki mowy. Płód potrafi je rozróżniać i zapamiętywać.
Słuchanie jest bardzo ważną umiejętnością w życiu dziecka, a poznawanie nowych dźwięków i ich identyfikacja to stopniowy i długi proces. Jednak odpowiednie, codzienne ćwiczenia wykonywane z rodzicami oraz w placówkach edukacyjnych pomagają nie tylko w umuzykalnieniu, ale także przygotowują do nauki i odpowiedniego zachowania w różnych sytuacjach życiowych, np. w gronie rówieśników.
Podczas ćwiczeń w sali muzycznej dzieci będą miały okazję słuchania pojedynczych dźwięków lub tworzenia kompozycji muzycznych w grupie. W sali znajdują się zarówno instrumenty na stałe umocowane ( bębenki, harfy, podwieszone dzwonki), jak i małe, przenośne instrumenty (dzwoneczki, grzechotki, małe harfy, cymbałki, szeleszczące zabawki itp.) Zastosowane w sali panele akustyczne i miękkie tkaniny nadadzą sali dobrą akustykę i możliwość ćwiczeń bez zakłócania zajęć pozostałym pacjentom placówki .
PLANSZA
MAKIETA
